Monthly Archivesjuni 2019
Columns & édito's

De Tour van toen

Édito in het zomernummer 2019 van magazine En Route

Al tien jaar kijk ik nauwelijks nog televisie. Al die talkshows, realitysoaps of opgeklopte zangwedstrijden – ze kunnen me allemaal gestolen worden. Het is dat ik het ’s ochtends op de radio hoorde, anders had ik niet geweten dat Nederland het Eurovisie Songfestival had gewonnen. Van de winnaar, Duncan Laurence, had ik trouwens ook nog nooit gehoord. Als ik met De Slimste Mens had meegedaan, had ik gegokt dat het een Formule 1-coureur was. Gegokt ja, want ook die sport gaat volledig aan me voorbij.
         Maar straks, vanaf 6 juli, staan de deuren van de tv-kast een hele maand open. Dan kijk ik vanaf mijn werkplek elke dag met een schuin oog naar de Tour de France. Dat wil zeggen: naar het schone Franse landschap waar de renners doorheen koersen, want van de huidige generatie ken ik slechts een handvol namen. Het maakt me ook niet uit wie er wint, als de helikopter maar mooie luchtopnamen maakt van de kastelen, kerken en abdijen die in de buurt van het parcours liggen.
         Vroeger zat ik altijd geboeid naar het commentaar van Jean Nelissen te luisteren. ‘De Neel’, een gemoedelijke Limburger, vond het heerlijk om tijdens de koers over de historie van zo’n bezienswaardigheid uit te wijden. In gedachten zag ik hem dan met een glaasje rood achter de microfoon zitten, wat trouwens dikwijls het geval was.
         De Tourkaravaan was in die tijd ook veel kleurrijker dan nu. Rauwe over-mijn-lijk-types als Freddy Maertens of Gerrie Knetemann zie je al jaren niet meer in het peloton. Bovendien reden er van die mooie namen mee: Gilbert Duclos-Lasalle, Jean-René Bernaudeau en natuurlijk de grootste der groten: Bernard Hinault. Wat was ik een fan van die man, met zijn verbeten blik en zijn loerende ogen. Hij hield iedereen in de gaten en hij was ze allemaal de baas. Daar genoot ik van.
         U begrijpt daarom wel hoe trots ik ben dat we hem voor deze zomereditie mochten interviewen. Al was het alleen maar vanwege dit onsterfelijke citaat uit dat vraaggesprek: ‘Ik heb ooit met één seconde voorsprong gewonnen. Dat is voldoende, je moet gewoon als eerste aankomen.’ 

Bonne lecture!

Andy Arnts 
Hoofdredacteur